Η οστεοαρθρίτιδα αποτελεί τη συχνότερη μορφή αρθρίτιδας και σημαίνει τη σταδιακή φθορά και εκφύλιση του αρθρικού χόνδρου, την αναδιάταξη του υποχόνδριου οστού, τη βλάβη του οστικού μυελού, την σταδιακή εκφύλιση των μηνίσκων και τέλος την υμενίτιδα. Εμφανίζεται κυρίως στα κάτω άκρα αλλά συναντάται και στα άνω άκρα και τη σπονδυλική στήλη – σπονδυλαρθρίτιδα. Λόγω της αύξησης του μέσου όρου της ζωής η οστεοαρθρίτιδα αποτελεί σήμερα μια πάθηση που απασχολεί ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Οι επιβαρυντικοί παράγοντες για την εμφάνιση της νόσου είναι το μεγάλο σωματικό βάρος, η εργασία του ατόμου, οι προηγούμενοι τραυματισμοί της άρθρωσης καθώς επίσης και η κληρονομικότητα. Εμφανίζεται στις γυναίκες συχνότερα από ότι στους άνδρες.

Τα συμπτώματα της οστεοαρθρίτιδας είναι κυρίως ο πόνος στην πάσχουσα άρθρωση ο οποίος με το πέρας του χρόνου επιδεινώνεται, η δυσκαμψία και η σταδιακή μείωση του εύρους κίνησης της άρθρωσης, καθώς και οι μυϊκές ατροφίες πέριξ αυτής. Ο πόνος και η δυσκαμψία αποτελούν την αιτία του περιορισμού της φυσικής δραστηριότητας του ατόμου και αυτό έχει ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη μυϊκών ατροφιών οι οποίες επιδεινώνουν τα υπάρχοντα συμπτώματα περιορίζοντας την κινητικότητα του ασθενούς και επηρεάζοντας τελικά και την ψυχολογική του κατάσταση. Επίσης συχνά εμφανίζεται οίδημα και ερυθρότητα, αύξηση τοπικής θερμοκρασίας καθώς και νυχτερινός πόνος. Τα γόνατα και τα ισχία αποτελούν τις συχνότερες εντοπίσεις της νόσου.

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα αποτελεί αυτοάνοσο νόσημα το οποίο σημαίνει ότι ο αμυντικός μηχανισμός του οργανισμού επιτίθεται στις αρθρώσεις και σε άλλα όργανα του σώματος δίχως να έχει διευκρινιστεί ως σήμερα γιατί ακριβώς συμβαίνει αυτό. Τα μάτια, το δέρμα, οι πνεύμονες, η καρδιά και τα αγγεία αποτελούν όργανα στόχους της νόσου.

Στις αρθρώσεις προσβάλει τον αρθρικό χόνδρο, τον αρθρικό υμένα και αρθρικό θύλακο προκαλώντας σταδιακή φθορά η οποία αν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως προκαλεί έντονες παραμορφώσεις των άκρων. Ο πόνος η ερυθρότητα και το οίδημα αποτελούν τα κύρια συμπτώματα της νόσου η οποία μπορεί να προσβάλει ταυτόχρονα πολλές αρθρώσεις των άνω και κάτω άκρων και ιδιαίτερα των μικρών αρθρώσεων των χεριών. Επίσης οι ασθενείς που πάσχουν από ρευματοειδή αρθρίτιδα μπορεί να εμφανίσουν και συμπτώματα όπως δεκατική πυρετική κίνηση, κακουχία, καθώς και έντονη πρωινή δυσκαμψία.

Η ψωριασική αρθρίτιδα αποτελεί μια φλεγμονώδη πάθηση των αρθρώσεων και ανήκει στα αυτοάνοσα νοσήματα. Προσβάλλει επίσης τους συνδέσμους και τους τένοντες πέριξ των αρθρώσεων, και συνδυάζεται με την δερματική ψωρίαση. Η νόσος ξεκινά σε κάθε ηλικία κυρίως όμως εμφανίζεται στην ηλικία των 30 ως 50 ετών. Η προσβολή των αρθρώσεων εμφανίζεται συνήθως 10 έτη μετά την εμφάνιση των συμπτωμάτων του δέρματος. Τα συμπτώματα της νόσου εμφανίζουν ομοιότητες με αυτά της ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Τα κυριότερα από αυτό είναι ο πόνος , η δυσκαμψία μιας ή περισσότερων αρθρώσεων, πόνος στις μικρές αρθρώσεις των δακτύλων τα οποία εμφανίζουν οίδημα (πρήξιμο) και μοιάζουν σαν λουκάνικα, σταδιακή ελάττωση του εύρους κίνησης των αρθρώσεων, γενικότερο αίσθημα κόπωσης και κακουχία καθώς επίσης και διαταραχή των ονύχων – τα νύχια αποχωρίζονται από το υπόστρωμά τους όπως εμφανίζεται και στη μυκητίαση αυτών. Η αιτία εμφάνισης της νόσου είναι άγνωστη. Η κληρονομικότητα και το έντονο stress φαίνεται να παίζουν ρόλο.

Η μετατραυματική αρθρίτιδα εμφανίζεται και εξελίσσεται μετά από τραυματισμό στην άρθρωση ο οποίος δεν αντιμετωπίζεται εγκαίρως και ορθά. Ένα κάταγμα της άρθρωσης που προσβάλει τη δομή του αρθρικού χόνδρου αν δεν αντιμετωπιστεί επαρκώς ώστε να αποκατασταθεί πλήρως η ανατομική συνέχεια, (χειρουργική αντιμετώπιση σε παρεκτοπισθέν ενδαρθρικό κάταγμα), τότε εμφανίζεται η μετατραυματική αρθρίτιδα. Επίσης στην άρθρωση του γόνατος δομές όπως οι μηνίσκοι και ο πρόσθιος χιαστός σύνδεσμος πρέπει να αποκαθίστανται το συντομότερο δυνατό μετά τον τραυματισμό τους για τον ίδιο λόγο.

Η μετατραυματική αρθρίτιδα μπορεί να ξεκινήσει σε οποιαδήποτε ηλικία μετά από ένα σοβαρό τραυματισμό της άρθρωσης και εξελίσσεται γρήγορα αν παραμεληθεί. Τέλος παραμελημένες αυτόματες βλάβες του αρθρικού χόνδρου σε νεανικές ηλικίες όπως η διαχωριστική οστεοχονδρίτιδα (βλάβη του αρθρικού χόνδρου και του υποχόνδριου οστού δίχως σαφή αιτία), αποτελούν συχνά αιτία εμφάνισης μετατραυματικής αρθρίτιδας.