ΥΑΛΟΥΡΟΝΙΚΟ ΟΞΥ – ΕΝΔΑΡΘΡΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Το υαλουρονικό οξύ αποτελεί το μόριο ΄κλειδί΄ στην εμβιομηχανική των αρθρώσεων. Είναι ένας πολυσακχαρίτης, μια ανιοντική γλυκοζαμινογλυκάνη, (ακετυλο-D-γλυκοζαμίνη), εναλλασσόμενη με το D-γλυκουρονικό οξύ και είναι μια ουσία που βρίσκεται στο αρθρικό υγρό που περιβάλλει αρθρώσεις. Λειτουργεί ως λιπαντικό μέσο για να επιτρέψει στα οστά να κινούνται ομαλά το ένα πάνω στο άλλο καθώς και ως αντικραδασμικό σύστημα – αμορτισέρ, για την απορρόφηση των φορτίων των αρθρώσεων. Επίσης εμπλέκεται στην κύρια λειτουργία του αρθρικού υγρού και χρησιμεύσει ως σαρωτής για τις ελεύθερες ρίζες και στη ρύθμιση των κυτταρικών δραστηριοτήτων όπως η δέσμευση πρωτεϊνών.
Οι αρθρώσεις με οστεοαρθρίτιδα έχουν χαμηλότερη συγκέντρωση και όγκο υαλουρονικού οξέος καθώς και ελάττωση του μοριακού του βάρους σε σχέση με τις φυσιολογικές. Για τους παραπάνω λόγους μεταβάλλονται σημαντικά οι ιδιότητες του αρθρικού υγρού προκαλώντας βλάβη στον αρθρικό χόνδρο και επιδείνωση των συμπτωμάτων της οστεοαρθρίτιδας.